Trouwen in eigen tuin
- annelene bloed

- 19 nov
- 2 minuten om te lezen
Laatst zat ik op een zonnige middag op het bankje in de speeltuin. Mijn dochter klom, klauterde, probeerde, lachte en was helemaal in haar element. Af en toe keek ze even achterom om een knuffel te halen, iets te vertellen of gewoon te checken of alles oké was. Soms liep ik naar haar toe om haar aan te moedigen, soms om haar te begrenzen.
En daar, op dat bankje in de zon, besefte ik iets wat ik eigenlijk al jaren onbewust doe: de manier waarop ik er voor haar ben, lijkt verrassend veel op hoe ik er ben voor mijn bruidsparen.
Niet dat ik op jullie bruiloft ga opvoeden of op een bankje ga zitten (ik ben trouwens heel slecht in stilzitten).
Maar wel dit: ik moedig jullie aan, laat jullie genieten en juist dát leg ik vast. Ik ben geen stille vlieg op de muur met een telelens in een hoekje, maar beweeg mee tussen jullie gasten, op een manier die natuurlijk voelt en bij jullie past. Zo ook op de mooie bruiloft van Rose & Brian.

Rose en Brian trouwden in hun eigen tuin, omringd door hun favoriete mensen. Gasten uit de hele wereld kwamen samen om de liefde te vieren.
Ik was daar net zoals bij mijn dochter: soms om te begeleiden, soms om stilletjes te observeren, soms om praktisch te helpen, maar altijd om momenten te vangen zoals ze écht waren.
Mijn werkwijze in het kort:
Ik moedig jullie aan en laat jullie genieten
Ik ben geen stille vlieg op de muur maar beweeg natuurlijk mee tussen jullie gasten
Ik ben jullie extra paar ogen zodat jullie ook de momenten zien die jullie gemist hebben
Soms ben ik gewoon dat extra paar handen dat net even nodig is.
































































































































































































