“Ik ging op ondernemingsreis
en nam mee…”
De 9-jarige Annelene pakte vol verwondering een klein pakketje uit.
Een cadeau waarvan ze toen nog geen idee had dat het haar leven zou veranderen.
Een eigen camera
Liefde op het eerste gezicht.
โ
Fotograferen voelde voor mij altijd heel vanzelfsprekend. Mijn moeder had bijna altijd een camera in haar hand en het duurde niet lang voordat ik haar camera steeds vaker begon te gebruiken. Tot ik er uiteindelijk zelf een kreeg.
โ
Een roze.
โ
Overal ging mijn roze camera mee naartoe. Niets was veilig. Van jongs af aan werd ik al blij van mooi licht, schitterende details en échte momenten. Ik zag schoonheid in dingen die anderen misschien niet eens opmerkten.
Ik maak foto’s omdat ik momenten wil herinneren zoals ze waren
Ik werd ouder en mijn eerste liefde werd ingewisseld voor een spiegelreflexcamera. Hoe de techniek precies werkt? Dat ontdekte ik samen met mijn moeder op de fotovakschool.
โ
Ik deelde beelden op Instagram en toen kwamen de aanvragen.
15 jaar oud en mijn ondernemersreis was begonnen. Bestemming onbekend, ik deed ‘gewoon’ wat ik leuk vond.
“Wil je onze bruiloft fotograferen?”
Deze vraag liet alles in een stroomversnelling gaan. De eerste aanvragen liet ik aan mij voorbijgaan, maar het liet mij niet los. Ik fotografeerde meerdere bruiloften als second shooter en toen ik tevreden was met mijn resultaten zei ik volmondig ‘ja’ tegen mijn eerste bruiloft.
Daar ging ik als 17-jarig meisje met mijn vriend mee als chauffeur. Ontzettend spannend, maar wat een ervaring.
Vol adrenaline kwam ik thuis en ik wist:
‘Dit wil ik.’
22 bruidsparen wisten mij voor het volgende trouwseizoen te vinden. Ik ging als een malle en genoot ontzettend van alle bruiloften.
Het was ook keihard werken.
โ
Naast mijn fotografie vroeg mijn hbo-studie veel van mij. In september 2019 besefte ik: Dit moet anders. Die maand combineerde ik een 40-urige stage met het fotograferen van maar liefst zes bruiloften.
Het werd te veel. Ik wilde gáán, me volledig geven, maar op een gegeven moment waren mijn uren simpelweg op.
Ik ontdekte: ik wil mij volledig inzetten voor mijn bruidsparen. Kwaliteit gaat voor mij boven kwantiteit.
Studeren, fotograferen, covid, het was een bijzondere tijd, maar in 2021 nam ik het papiertje in ontvangst dat diploma heet.
Ik kon gaan
โ
โ
Fulltime fotograferen is niet het eindstation van mijn ondernemingsreis, eerder een overstap naar een nieuwe trein. Een trein die me langs de mooiste bestemmingen voert en waarin ik mag samenwerken met prachtige koppels.
โ
Of het nu met die kleine roze camera was of met de professionele apparatuur waar ik nu mee werk, mijn blik is altijd dezelfde gebleven. Ik zie, voel en bevries momenten die anders misschien onopgemerkt voorbij zouden gaan.
โ
Mijn fotografenoog kan ik niet uitzetten. Het is inmiddels getraind door jarenlange ervaring. Ik zie het licht dansen op iemands gezicht, de subtiele aanraking van een hand, een spontane glimlach die in een fractie van een seconde verdwijnt. Schoonheid zit in de kleinste details, en juist die maken een moment groots. Ik geloof dat ik ben
gemaakt om te creëren en het kleine groots te waarderen
En precies dát blijf ik doen. Vol energie, vol passie, klaar voor alles wat nog op mijn pad komt.
Oefenen, proberen en experimenteren
Wat mooi dat je mijn verhaal tot hier hebt gelezen.
Heb jij dit verhaal gelezen omdat een je een ondernemingsidee hebt wat je niet los laat? Mijn advies aan jou:
โ
โStap in de trein.
Ga het ontdekken.
Probeer het.
Onderweg ontdek je veel meer dan wanneer je op het perron blijft wachten. Je hebt vaak meer spijt van de dingen die je nooit hebt gedaan.
